MOOIE GEDICHTEN VAN INDO'S. Moederland. Er is een land, dat niemand kan verzinnen,Maar dat bestaat, in innig zielsverband,Zoals ? Wij hebben iets verloren, Neen! Niet een prul of gene waarde. Het is het land, waar wij werden geboren,Een deel van ons, een deel van moeder aarde. Nu wil men hier opeens een veertje laten,Er is protest, men mokt en spreekt van strop. Men levert in, procenten van de baten! Dan zwijg ik stil, Wij gaven alles op! Is er wel iemand, die snapt. Kreeg U een pleister op de diepe wond? Is wel een die voelt wat Indo's voelen? Gedjraboet zijn? Geplant in vreemde grond? Ik vrees van niet, daarom blijf ik beminnen, Dat land van rust, van eenheid en van pracht,Het land dat vol zit van mijn jeugd en zinnen. Het mooiste land op aard! 28 pagina's Oplage 67.000 UTRECHTSCH ^^ NIEUWSBLAD iV.K Joh de Liefde N.V Utrecht Drift 23 — Telefoon 16431 Directie A M E H N Koemans Drs J R Nieuwenhuis MAANDAG 2. Inleiding; De Blokkersdijk: Sprokkels uit het verleden van een stille wachter, het relaas van zijn verdwijning en de teloorgang van de polder op. Twaalf jaar duurde het voordat Lorca het idee uitwerkte om een stuk te schrijven over de rosa mutabile, een roos die in de loop van de dag een aantal keren van kleur. Regendruppels op de ruit lijken wel tranen op de wang als Perry Smith verteld over de mislukte dromen van zijn vader. Met een opmerking over de vorm van haar lippen of het formaat. Op. een dag lagen we, na een partijtje bikkelen, op het voorerf. Ik staarde naar haar voeten en Tine vroeg: ”Waar kijk je. Ik bleef een paar tellen stil en antwoordde: ” Jouw tenen. Ze staan zo ver uit elkaar.” Tine reageerde. Ik wist dat er niet. Tine draaide haar rug naar me toe.”Zoals de moeder van Dries. Tine smeet eerst een lading graspollen over. Ik ben geboren in 1949. De eerste twee studiejaren doorliep ik in de Victor Van de Walleschool op de Brusselse Steenweg. De rest van de lagere school ging ik naar de. 5 Valstrik voor Rik Ringers. Het is een regenachtige avond op het Franse platteland. In de herberg 'De drie sleutels' brandt het licht en binnen wordt met spanning. Omdat ik in de lach schoot, werd ze nog bozer. Ze vegon de koperen bikkels te verzamelen met een gepijnigde blik. Ik kwam razendsnel overeind en spurtte naar de voordeur. Nog. voordat ik die kon bereiken hoorde ik hoe de projectielen met kracht tegen de muur sloegen. Ik rende het huis door, naar de. Tine een bamboestok uit het rozenperk rukte. Ik slalomde tussen de bomen door, maakte schijnbewegingen. Ik wist niet alle slagen te ontwijken. Ze keek me even verbaasd aan en. Toen pas merkte ik mijn moeder op. Ze streek door de haren van mijn zusje die weer wat kalmeerde en nam haar mee naar de mandikamer.“Man. Zelfs als ze boos was. Zonder. poeha bezat ze de nodige overtuigingskracht, vaak door ons met prachtige woorden tot de orde te roepen of juist aan te moedigen. Ik weet al een paar dingen over piraten maar nog niet echt veel. Ik vind piraten interessant om dat het ruige zeelui zijn. Ik vind films over piraten ook.Tijdens dit soort gelegenheden schoten we in een niet te stoppen. Gingen we te lang door, dan riep onze moeder uit een van de kamers: ”. Tjitjing baroedak entong tjerahal tjerihil “, “Stop toch kinderen, hou op met dat gegiechel.” En. Mijn. Pa had namelijk twee kinderviolen op de kop getikt. Eerst kregen we nog wekelijks les van een grijsharige Indische man die zijn eigen. Lange tijd besteedde hij aandacht aan het notenschrift. Dat uitproberen over de snaren leverde ons. Het. was . Merkte een straatverkoper op. Gelukkig leerden we al gauw eenvoudige wijsjes spelen. Voordat we er erg in hadden speelden we stukjes Strauss. Want cultuuronderwijs kostte geld. Tine. en ik waren niet altijd even gedisciplineerd voor een repetitie. Behalve de Soendanese woorden die we spelenderwijs. Zo waste ze bijvoorbeeld haar haren door deze. Ze ging naar de put en mengde de as van gedroogde padi, gedroogde rijsthalmen in een emmer water. Dit troebele. goedje zeefde ze door een doek en met het vocht ging ze kramassen. De haren werden grondig nagespoeld en daarna ingesmeerd. Als kind zag ik bij de put een prachtig tafereeltje tussen mijn. Friese vader, die perfect de Soendanese taal beheerste. Mijn ma was net klaar met kramassen. Mijn vader trok plagerig aan haar sarong en vroeg. Mamaatje. Mijn moeder antwoordde lacherig: ”. Entong kitoe, baroedak seperti kampong”, “Niet doen, we hebben al een kampong aan kinderen”. Mijn. Pa kwam in 1. Tjideng. Sindsdien verloor mijn moeder de zangerigheid van haar woorden. Tjimahi. 1. 94. 3. Marijke Middel. Note. Opa stierf op 2. 5 augustus 1. Ik (Sylvia Marijke Middel) werd 6 dagen later. Augustus 1. 96. 4 (dezelfde dag van opa’s. De haren bovenop. Hij kwam uit een boerenfamilie in Friesland. Waarschijnlijk tekende hij voor Indi. Hij was een makkelijke vangst voor de ronselaars die hem en zijn ouders een gouden carri. Overal uit Europa meldden zich rekruten aan. Duitsers, Zwitsers, Fransen. In veel gevallen niet de meest verheven schepsels. Dit maakte dat mijn moeder met enige voorzichtigheid aan een relatie. Europese soldaten waren in haar beleving grof van taal en weinig innemend. Het verbaasde haar dat. Soendanees door mijn vader werd aangesproken. Gewoon op straat, met een mand vol. Toen. ze merkte dat hij ook haar familie op een vriendelijke manier benaderde, voelde ze gaandeweg een streke genegenheid voor hem. Dit verklaarde zijn liefde voor muziek. Zodra onze buurman, enkele. Na. het KNIL kwam mijn pa te werken voor het marktwezen. Hij verruilde zijn soldatenkloffie voor een wit uniform. Een djas toetoep. De. pet met zwarte bies en het embleem van de gemeente Bandoeng zette mijn pa op zodra hij . Via een poort. met aan weerzijden kleine vierkante huisjes met een puntig dak, die dienst dedenals kantoor, kwamen de toekang dagangs binnen. Iedereen kreeg een stalletje toegewezen. De. . Tegen alle vrouwelijke verkoopsters. N? Daramang?” “Lieveling, hoe gaat het ? Goed?” “Noehoen bapak”, “. Het gaat goed vader “ . De. mannen benaderde hij iets minder amicaal, maar ook door hen werd hij als bapak, als “vader” aangesproken. Mijn. moeder hield ervan hem te verwennen. Als de buurman bij toeval. Hollandse hap een plaatje opzette, danste mij pa als dankbetuiging rond de tafel op de klanken van. We schoten vreselijk in de lach wanneer we zijn houterige maar welgemeende vreugdepassen zagen.”Jouw vader. Hij is in het verleden zelf geen lieverdje geweest. Het was inderdaad een eigenschap van. Hij maakte geen onderscheid. Uitzonderlijk voor die tijd. Zo gingen wij elke week naar de zondagsschool en kregen van hem wat. Dan zei hij: “Kijk maar wat je ermee doet. Of kijk maar.” Dat liet hij aan. Maar weinig geldstukken bereikten de kerk, we spendeerden het liever aan de bioscoop. Als we thuiskwamen verzocht. Dan duikelden we met onze woorden en veel arm- en handgebaren over elkaar heen. En voordat je het wist nam . In fatsoenlijke zinnen en met goede articulatie. Op een gegeven moment vroeg miijn pa. Hij was lid van de Tempeliers, waar met regelmaat voorstellingen plaatsvonden. Met. mijn rauwe stem zou ik een. Speenhoff vertolken. Twee. dagen later kwam mijn vader met een zwart pak, een bolhoed en een wandelstok aanzetten. Voor een volle zaal zong ik: “Er. Die vroeg aan z’n moeder een broek. Maar moeder verdiende geen centje. En vader al wekenlang. We werden. vaste spelers van het theatertje, alsof het de gewoonste zaak van de wereld betrof. In de oorlog belandde mijn vader, via. Tjideng in Batavia. Met moeite. had ik voor mijn ma en mijzelf twee pendaftarans, reispasjes, weten los te peuteren van Yoessoef, een vroegere schoolkameraad. Nippon- overheid werkte. In Tjideng scheurde de wacht eerst alle bladzijden. De soldaat. vreesde voor geheime boodschappen. Hierna mochten we mijn pa even ontmoeten. Er was niet veel van hem over. Dysenterie, een. gebogen houding, vuilwitte kleding en een kaalgeschoren schedel. Ik. ben geboren in 1. Bandoeng. Mijn moeder was een Soendanese, mijn vader een Fries. Een echte mooie knappe man met mooie. Groenblauw, dat vind ik altijd zo mooi. En met zo’n mooie neus. Je hebt toch nog die smaak nog van de Soendanezen. Dus ik maakte dat eten op z’n Soendanees. Ik heb het mezelf moeten leren ja. In het begin maakte ik de. Ik vroeg aan de buren: waar koop je dit of dat. Dat waren. Indische mensen. Ja, zij was een Ambonese, heel streng en heel driftig maar wel leuk. En haar man was een hele rustige, een. Hollandse man; met een mooie neus. Van die Ambonese vrouw heb ik veel geleerd. Ze zei. “ Zo moet je geen jus maken, want dan smaakt het vies. Dan leerde ze het mij. Gewoon met zout. en ketjap en zo. Het moet uit het extract van het vlees komen, weet je wel. En dan leg je het vlees even neer en van de overgebleven. Ja boter later wel, omdat ik. Dat verzon ik ter plekke. Ter. plekke heb ik er toen ketjap bij gedaan. Want de kinderen wisten ook niet hoe dat dan moest smaken. Is het dan niet waar dat ik daar heb liefgehad. Alles is waar: Sawah's en Tropenzonen ik wou dat ik vergeten kon, na al die tijd. Het lukt niet echt zit al in je hart en lijf. Meegekregen van wieg tot graf. Vergeten kan niet anders heb je spijt!====== Toko Middel. Jij heette daar geen supermarkt, maar gewoon toko,En alles stond een beetje door elkaar,Het was veel minder zakelijk, veel knusser,Maar wat je kopen wou, dat vond je daar. Er was van alles, Oosters en Westers,Er was zoet, er was zout. Die speciale geur, die zal ik nooit vergeten,Al woon ik in een ander land en ben ik oud! Praatjes van het genre waar vooral Indo's dol op zijn, waarom weet ik niet, maar jong. Of de derde generatie er ook aan meedoet, betwijfel ik, maar zo ja, dan is toch een stuk. Indisch erfgoed veilig gesteld. Mannen hebben het altijd over . Laatst grapte iemand, toen het ging over het geluk van een Javaan dat onder andere bestond uit het hebben van een. Als hij wit is, ben ik ziek! Maar ook Indische vrouwen kunnen er wat van. Op feestjes, als met name gescheiden vrouwen van middelbare leeftijd. Een seniordame sprak. Een verhaal van vroeger. Op het strand vroeg hij of ze op zijn. En, bedenk ik me nu, misschien horen die op- en neergaande wenkbrauwen automatisch bij dit soort . Ik wil hebben praat een keertje over iets anders. Luister even, een pantoen. Als je er een tweede couplet bij verzint, dan zijn de tweede en vierde regel van het eerste couplet respectievelijk. Pantoens worden gezongen op feesten en bruiloften. De een begint en een ander antwoordt. Zo ontstaan'pantun berkait'. Van soms wel 2. 0 tot 3. Ook teksten van. krontjongmuziek bestaan doorgaans uit pantoens. Heb ik mij laten vertellen, ja. Weet. je wat ook erreg lekker is? Sambalan Boon Tjies.. Kruimeltjes: tot ik vanavond met mijn trembel beltot zo laat red ik het nog welvoor. O. ja, nog even dit: de kleren van de keizervan japangzijn me een. ALDOOR MAAR INDO ZEG...!!!! Jah, wij zijn al familie sinds de tijd van de VOC. Het ging toen vooral om peper en zout en de. Maar tussen de bedrijven door is er genoeg tijd. Spelletje. scrabble, Mens erger je niet aan hem. Waar 2 culturen elkaar ontmoeten , daar komen vroeg of laat. En ja hoor: Daar komen de Indo’s. Sommigen betreuren dit. Volgens hun: No Indo no cry. De pijnlijke vraag vandaag.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
January 2017
Categories |